Η υπέροχη τρίτη και τέταρτη ηλικία αποτελείται από τους γονείς, παππούδες, θείους, γείτονές και προκάτοχους στις τωρινές επαγγελματικές μας θέσεις.
Οφείλουμε όλοι εμείς, τουλάχιστον να αποδίδουμε σεβασμό στη ζωή που ακόμη πάλλεται μέσα τους και παρά τα τυχόν "λάθη" και τις αδυναμίες τους να φροντίζουμε να διατηρούν την αξιοπρέπειά τους.
Οι σωματικές λειτουργίες μπορεί να αλλάζουν με τα χρόνια, η σάρκα να ασθενεί ή να αδυνατεί, η ψυχή των περισσότερων ηλικιωμένων όμως, όταν είναι υγιής, παραμένει νέα και θέλει να συνεχίσει να προσφέρει και να χαίρεται. Τις δυνατότητες αυτές προσφοράς, αναγνώρισης και χαράς είναι σημαντικό να δημιουργούμε εκείνες τις προϋποθέσεις αποδοχής και συμπερίληψης στο βίο μας. Εμείς καλό είναι να είμαστε κοντά τους, να αφουγκραζόμαστε, να συγχωρούμε και να εκδηλώνουμε την αγάπη μας, τώρα που μπορούμε και είναι ακόμη εδώ.
«Ο σεβασμός στους ηλικιωμένους είναι δείγμα πολιτισμού και ωριμότητας του κοινωνικού συνόλου. Δεν είναι υποχρέωση, ούτε ικανοποίηση κάποιας ανάγκης.
Είναι μία αυτονόητη αναγνώριση της προσφοράς και του έργου των ανθρώπων, στους οποίους δεν οφείλουμε μόνο την ύπαρξη μας, αλλά και όλα όσα απαρτίζουν την ζωή μας, όπως η ελευθερία που απολαμβάνουμε».
Άννα Ασλανίδου
Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας, Αλληλεγγύης και Εθελοντισμού
MA-MSc Ψυχολόγος
